“De coronatijd heeft op mij een behoorlijke impact”

Door de intelligente lockdown heb ik het idee thuis opgesloten te zitten. Ik zie geen nieuwe gezichten. Ik voel me eenzaam, heb het gevoel alles zelf te moeten oplossen en dat dit altijd zo blijft. Ik ben een jongen van 20 jaar uit de omgeving van Nijmegen. Mijn ouders zijn gescheiden en ik woon bij mijn moeder en twee kleine broertjes. De coronatijd heeft op mij een behoorlijke impact. Maar ik heb hier een weg in gevonden. Mijn verhaal deel ik graag met je.

Negatief

In het begin van deze intelligente lockdown krijg ik alleen maar negatieve gedachten: het wordt nooit wat met mij. Ik bereik niets in mijn leven. Wat is mijn leven eigenlijk waard? Ik wil van die gedachten af en ga blowen. Ik val al gauw terug in mijn oude ritme van dagelijks blowen. Het helpt tegen de verveling en het gevoel dat ik anders de dag niet doorkom. Dat gevoel herken ik uit de periode van mijn tussenjaar, waarin ik me heel depressief en slecht heb gevoeld. Dat gevoel is veranderd toen ik begon met de opleiding Pedagogiek. Eindelijk kwam ik uit dit ritme.

Omgedraaid ritme

Tijdens de quarantaine heb ik het gevoel dat het niet meer goedkomt met me. Ik heb mijn hele slaapritme omgedraaid. Ik slaap niet vroeger dan zes uur 's ochtends en word niet eerder wakker dan twee uur ’s middags. Ik heb een totaal ander ritme dan mijn moeder, waardoor ik haar bijna niet meer zie en spreek. Dit blijft ongeveer een maand zo verder gaan, totdat ik midden in de nacht een joint opsteek en er letterlijk niks van voel.

Waarom blow ik?

Ik begin me af te vragen waarom ik het eigenlijk nog doe. Van elke dag blowen voel ik me zeker niet beter. Het kost veel geld wat ik op dat moment eigenlijk gewoon weggooi, aangezien ik het effect toch niet echt voel. Na een tijd merk ik dat ik me alleen maar slechter voel van het blowen. Het heeft geen positief effect meer. Het helpt niet me af te sluiten op mijn kamer en mezelf verder te isoleren van mijn familie. Ik heb nergens meer zin in. Ik reageer op niemand en ik krijg een achterstand op school.

Zij begrijpt me

Mijn moeder merkt wel dat het niet goed met me gaat, maar kan me niet helpen. Het is voor niemand goed hoe het nu thuis gaat. Ik besluit weg te gaan. Na een paar nachten bij vrienden, ga ik naar mijn oma. Met haar heb ik een warme band, ze begrijpt me. We kunnen goed praten. Daar woon ik nu al een paar weken en het gaat beter met me. Wat mij erg helpt is ritme houden en erover praten met mensen die dichtbij me staan. Ik zet mijn wekker op een normale tijd en probeer zoveel mogelijk sociale contacten te onderhouden, voor zover dit mogelijk is in deze situatie.

Verantwoordelijk voelen

Mijn nichtje komt elke dag hier en ik help haar dan met huiswerk maken. Het is fijn om me nuttig en verantwoordelijk te voelen voor iets. Ook mijn studie en stage heb ik weer opgepakt.

Tips

Ik ben vast niet de enige die worstelt met negatieve gedachten en terugval in oude gewoontes in deze tijd. Ik deel graag enkele tips met jullie:

• Praat met iemand over je situatie. Dit kan altijd helpen en je zelfs inzicht geven, waar je misschien zelf niet op was gekomen.
• Kijk kritisch naar je vriendengroep en of dit wel echte vrienden van je zijn.
• Probeer weer in een ritme te komen door ’s ochtends een wekker te zetten. Je interne klok gaat dit na een tijdje vanzelf merken en zich aanpassen.
• Maak doelen voor jezelf. Je kan klein beginnen met je kamer opruimen bijvoorbeeld of een opdracht voor school maken. Probeer dit echt te doen en ook vol te houden. Je hoeft het ook niet allemaal in één keer te doen: wees trots op elk doel dat je behaalt!