Peter over beschermd en begeleid wonen
“Ik was zwaar alcoholist, verwaarloosde alles en iedereen, en raakte als klap op de vuurpijl ook mijn huis kwijt.”
“Ik was zwaar alcoholist, verwaarloosde alles en iedereen, en raakte als klap op de vuurpijl ook mijn huis kwijt.” Aan het woord is Peter (55 jaar). Sinds 2007 wordt hij begeleid door IrisZorg. Eerst in een voorziening voor beschermd wonen aan de Polstraat in Deventer. Tegenwoordig woont Peter weer zelfstandig, maar krijgt hij nog wel woonbegeleiding van IrisZorg.
Hoe ben je begonnen met drinken?
“Na mijn scheiding dronk ik steeds meer. Daardoor verloor ik mijn werk als onderhoudsmonteur, en had ik veel schulden. Ik was in die tijd eigenlijk een hele nare man, en veroorzaakte ook overlast voor mijn buren. Toen ik bijna aan de afgrond zat, werd ik letterlijk uit huis gehaald door de hulpdiensten. Gelukkig maar, want zo kon het niet verder.”
Hoe was het om ineens bij IrisZorg te wonen?
“In die beginperiode bij IrisZorg bleef ik vervelend, en heb ik veel op mijn donder gehad. Zelfs zo erg dat ze me er bijna uitgooiden. Het omslagpunt kwam toen mijn vader overleed, en ik me realiseerde dat ik zelf graag opa wilde worden. Ik vroeg aan mijn begeleider Rob of hij me wilde helpen.”
Is dat gelukt?
“ ’s Avonds mochten we altijd twee biertjes, maar die kreeg ik vanaf toen niet meer. Ik zette in eerste instantie gelijk weer mijn grote bek op natuurlijk, maar ze hielden vol, en ik ook! Langzaamaan ging het beter met me, en kreeg ik ruimte om weer aan een zinvolle dagbesteding te denken. Vanuit mijn oude werk ben ik erg handig, dus ik werd soms gevraagd om te helpen bij kleine klussen. Dat ging zo goed dat ik nu zelfs een vrijwilligerscontract heb als huismeester bij IrisZorg. En ook al woon ik er niet meer, ik help nu wel bij lekkende kranen, een stop vervangen van een wastafel, lampen vervangen, dat soort dingen.”
Hoe gaat het nu met je?
“Ik ben heel blij met hoe het nu gaat en heb het echt naar mijn zin als huismeester. Ik ben heel blij dat ik weer goed contact heb met mijn familie. Nog een paar kleinkinderen zou helemaal mooi zijn!
Ik vind het super dat ik als vrijwilliger iets terug kan doen voor de mensen die me helpen - ook van andere organisaties - en tegelijkertijd aan de huidige bewoners van IrisZorg kan laten zien: Hé, je zit misschien in de shit, maar met hulp kun je daar ook weer uit komen. Kijk maar naar mij!”
“Ik was zwaar alcoholist, verwaarloosde alles en iedereen, en raakte als klap op de vuurpijl ook mijn huis kwijt.” Aan het woord is Peter (55 jaar). Sinds 2007 wordt hij begeleid door IrisZorg. Eerst in een voorziening voor beschermd wonen aan de Polstraat in Deventer. Tegenwoordig woont Peter weer zelfstandig, maar krijgt hij nog wel woonbegeleiding van IrisZorg.
Hoe ben je begonnen met drinken?
“Na mijn scheiding dronk ik steeds meer. Daardoor verloor ik mijn werk als onderhoudsmonteur, en had ik veel schulden. Ik was in die tijd eigenlijk een hele nare man, en veroorzaakte ook overlast voor mijn buren. Toen ik bijna aan de afgrond zat, werd ik letterlijk uit huis gehaald door de hulpdiensten. Gelukkig maar, want zo kon het niet verder.”
Hoe was het om ineens bij IrisZorg te wonen?
“In die beginperiode bij IrisZorg bleef ik vervelend, en heb ik veel op mijn donder gehad. Zelfs zo erg dat ze me er bijna uitgooiden. Het omslagpunt kwam toen mijn vader overleed, en ik me realiseerde dat ik zelf graag opa wilde worden. Ik vroeg aan mijn begeleider Rob of hij me wilde helpen.”
Is dat gelukt?
“ ’s Avonds mochten we altijd twee biertjes, maar die kreeg ik vanaf toen niet meer. Ik zette in eerste instantie gelijk weer mijn grote bek op natuurlijk, maar ze hielden vol, en ik ook! Langzaamaan ging het beter met me, en kreeg ik ruimte om weer aan een zinvolle dagbesteding te denken. Vanuit mijn oude werk ben ik erg handig, dus ik werd soms gevraagd om te helpen bij kleine klussen. Dat ging zo goed dat ik nu zelfs een vrijwilligerscontract heb als huismeester bij IrisZorg. En ook al woon ik er niet meer, ik help nu wel bij lekkende kranen, een stop vervangen van een wastafel, lampen vervangen, dat soort dingen.”
Hoe gaat het nu met je?
“Ik ben heel blij met hoe het nu gaat en heb het echt naar mijn zin als huismeester. Ik ben heel blij dat ik weer goed contact heb met mijn familie. Nog een paar kleinkinderen zou helemaal mooi zijn!
Ik vind het super dat ik als vrijwilliger iets terug kan doen voor de mensen die me helpen - ook van andere organisaties - en tegelijkertijd aan de huidige bewoners van IrisZorg kan laten zien: Hé, je zit misschien in de shit, maar met hulp kun je daar ook weer uit komen. Kijk maar naar mij!”